شنطة سفر ،،،،،،،، للشاعر /// أحمد السعيد الفقي

شنطة سفر
احمدالسعيدالفقى
حلم
جوا مركب إتحشر
ومعاه ألوف البشر
فى ليل غميق تاه
فى عرض البحر
بيصارع الخطر
شباب فى عمر الزهور
شاف فى الغربة
طاقة نور
فجأة قرر السفر
ماحسبش المخاطر
وبحياته خاطر
أصل الجهل
زى الجوع كافر
ومعظم النار
من مستصغر الشرر
كل واحد
جمع اللى قدر عليه
واستلف وإداين
كان الأمل مليه
والخوف فى عينه باين
روحه هانت عليه
والحلم جواه كبر
كان نفسه حد يواسيه
أو إيد تتمد ليه
وتحميه من الخطر
لكن سابوه وسط التيه
وحطوا اللوم عليه
وقالوا فيها أيه
لو كان صبر
ياناس
الشباب كله طموح
ماصدق لقا باب مفتوح
زق الباب وعبر
ياروح مابعدك روح
وفين هنروح
من حكم القدر
غرق فى وسط البحر
لا جاب شقة
ولا حوش مهر
ساب لأهله مرارة القهر
أب مكلوم
وقلب أم من الحزن إتفطر
دق ناقوس الخطر
إصحوا يابشر
شبابنا الغربة سرقاه
وسنين عمره
بتروح هدر
كل أمله فى الحياة
كل أحلامه خدها معاه
فى شنطة سفر
يبقى  إحنا اللى قتلناه
والا هو اللى إنتحر
احمدالسعيدالفقى